داستانهای کوتاه و حکیمانه (سخن سخت)

سخن سخت 

زاهدی گوید

جواب چهار نفر مرا سخت تکان داد:

اوّل : مرد  فاسدی از کنار من گذشت و من گوشۀ لباسم را جمع کردم تا به او نخورد

او گفت ای شیخ خدا میداند که فردا حال ما چه خواهد بود.

دوم : مستی دیدم که افتان و خیزان راه میرفت به او گفتم قدم ثابت بردار تا نیفتی

گفت تو با این همه ادعا، قدم ثابت کرده ای؟

سوم : کودکی دیدم که چراغی در دست داشت گفتم این روشنایی را از کجا آورده ای؟

کودک چراغ را فوت کرد و آن را خاموش ساخت و گفت: تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت؟

چهارم : زنی بسیار زیبا که درحال خشم از شوهرش شکایت میکرد. گفتم اول رویت را بپوشان بعد با من حرف بزن .

گفت من که غرق خواهش دنیا هستم چنان از خود بیخود شده ام که از خود خبرم نیست، تو چگونه غرق محبت خالقی که از نگاهی بیم داری؟